• Historia szkoły po 1945 roku

      • 60 lat to szmat czasu… To kilkadziesiąt rocz­ników absolwentów, którzy wyposażeni w wiedzę w tej szkole rozpoczęli swoje samodzielne życie. Zmieniały się czasy, a wraz z nimi zmieniała się nasza oławska Alma Mater.

        Różnie ją nazywano:

        v  Państwowe Gimnazjum i Liceum

        v  Szkoła Ogólnokształcąca Stopnia Licealnego

        v  Liceum Ogólnokształcące

        v  Od 1965 roku Liceum Ogólnokształcące im. Jana III Sobieskiego.

        Najtrudniejsze były początki. 4 września 1945 r. rozpoczął się pierwszy rok szkolny, zainaugurowany dzięki ofiarności najstarszych profesorów i ówczesnej społeczności miasta. Szpital, którym był budynek szkolny w latach wojny, uprzątnięto i na powrót przystosowano do potrzeb edukacji.

        Do pierwszego grona należeli dyrektor Mikołaj Ciołek i oraz nauczyciele: Maria Polańska, Stanisława Sajkiewicz, Maria Paszkiewicz, Wacław Czapelski, Stefan Serbeński, Franciszka Gorazd i ks. Eugeniusz Nowak.

        Naukę rozpoczęło wówczas 120 uczniów, przybyłych z różnych stron. Dzieliły ich różnice wieku, balast doświadczeń i przeżyć wojennych. Łączyły ich wspólne cechy, hart ducha w pokonywaniu piętrzących się trudności, chęć zdobycia wykształcenia, które miało umożliwić realizację planów życiowych.

        Były to ciężkie czasy, brakowało wszystkiego: zeszytów, książek, podręczników, programów… Nie brakowało jedynie zapału i entuzjazmu zarówno grona pedagogicznego jak i młodzieży.

        Powoli sytuacja poprawiała się i szkoła mogła prowadzić normalną działalność dydaktyczno-wychowawczo-opiekuńczą.

        Bardzo ważnym wydarzeniem była pierwsza matura w 1947 roku. Przystąpiło do niej i zdało 7 abiturientów: Wincenta Jarnot, Paweł Maślanka, Jan Miedniak, Tadeusz Myślik, Stanisław Patkowski, Maria, Serbeńska i Adam Ziziewicz.

        Kolejne matury odbywały się w następnych latach 1948, 1949, 1950…, a zdobyte przez absolwentów świadectwa dojrzałości umożliwiły kontynuację nauki na studiach lub podjęcie pracy zawodowej.

        W następnych latach zmieniało się grono profesorskie, zmieniali się także dyrektorzy. W minionym 60-leciu funkcję dyrektora sprawowali kolejno: Mikołaj Ciotek, Jan Hermanowski, Marian Bocian, Stefania Żarowska, Józef Palider, Józef Szopf, Bolesław Lignarski, Tadeusz Rosół i Irena Suska. Obecnie dyrektorem jest Małgorzata Peremicka.

        Liceum miało szczęście do nauczycieli. Uczyło w nim dużo dobrych pedagogów, którzy często swoje życie osobiste całkowicie podporządkowywali szkole. Nie tylko przekazywali wiedzę, owe mnóstwo „wzorów, logarytmów i formułek”, ale uczyli jak uczciwie i mądrze żyć.

        Część grona pedagogicznego odeszła od nas na zawsze, pozostała jednak we wdzięcznej pamięci uczniów i wychowanków: Karolina Andruchów, Wacław Czapelski, Zbigniew Dotzauer, Kazimiera Falińska, Franciszka Gorazd, Stanisława Kirkor, Maria Krasuska, Stefan Kubica, Kazimierz Nosek, Janina Piechowicz, Stanisława Sajkiewicz, Stefan Serbeński, Stefan Stępień, Eugenia Szuszkiewicz, Danuta Świętach, Maria Wróblewska oraz księża katecheci: Eugeniusz Nowak, Franciszek Kutrowski i Jan Janowski.

        „Z biegiem lat…” zmieniały się m.in.:

        -      warunki pracy (dołączono mały budynek, wyremontowano salę gimnastyczną, zabrano szkolne boisko, wymieniano sprzęt, modernizowano pracownie przedmiotowe […], stworzono nowoczesną pracownię komputerową oraz multimedialną czytelnię z dostępem do internetu listopad 2000);

        -      programy nauczania… (aż po utworzenie autorskiej klasy informatycznej w 1991 r.);

        -      zasady rekrutacji do szkoły (egzaminy wstępne, konkursy świadectw, rozmowy kwalifikacyjne…);

        -      regulaminy klasyfikowania i oceniania; doskonalono standaryzację wymagań i obiektywizację oceny (w 2000 r. opracowano „Wewnątrzszkolny regulamin klasyfikowania i oceniania”);

        -      regulamin egzaminu dojrzałości (szczególnie trudny dla młodzieży był rok 2002, kiedy uczniowie, przygotowywani do zdawania egzaminu dojrzałości wg nowych zasad, zmuszeni zostali przez Ministra Edukacji do podjęcia trudnej decyzji: stara czy nowa matura);

        -      profile nauczania (obok klas o profilu podstawowym ogólnym, dużym zainteresowaniem cieszyły się profile: matematyczno-fizyczny, biologiczno-chemiczny, humanistyczny, klasy z rozszerzonym językiem angielskim lub niemieckim, profil pedagogiczny reaktywowany w 1989 r., a od 1991 r. najbardziej oblegany jest profil informatyczny).

        Mino ciągłych zmian szkoła pozostała wierna wzorom wypracowanym przez dziesiątki lat jej funkcjonowania. Tradycja pozwoliła kształtować kolejne roczniki absolwentów umiejących się odnaleźć w zmieniającym się świecie, otwartych na wszelkie nowości, ale też wiernych ponadczasowym wartościom. Wśród absolwentów znaleźli się lekarze, nauczyciele, księża, pracownicy naukowi, urzędnicy…

        Trudno dziś wyobrazić sobie Oławę bez naszego ogólniaka. To nasi absolwenci kształtują oblicze miasta i powiatu. Nie ma bowiem na tym terenie instytucji, zakładu pracy, urzędu czy placówek oświatowo-wychowawczych, gdzie nie pracowaliby wychowankowie naszej Alma Mater.

        Życie rozrzuciło ich po całym kraju i świecie, ale nie zerwało więzi ze szkołą; wracają tu w odwiedziny, organizują spotkania klasowe, Zjazdy Absolwentów (1955, 1965, 1970, 1975, 1985, 1995, 2000), pomagają w rozwiązywaniu problemów, sławią imię szkoły swoimi osiągnięciami.

        Byli także fundatorami sztandaru w 1970 roku. Sztandar ten towarzyszył społeczności liceum we wszystkich uroczystych momentach aż do 1999 r., kiedy to „świeżo upieczeni” absolwenci oraz ich rodzice ufundowali nowy piękny sztandar z orłem w koronie.

        Absolwenci oraz ich rodzice, a także liczni sojusznicy stale wspierali szkołę; to dzięki ich zaangażowaniu szkoła mogła funkcjonować w tak trudnych i zmieniających się warunkach.

        Upływający czas dowiódł, że liceum może być dumne ze swoich wychowanków.

        Tak jest również i dziś.

         

        Irena Suska

        Artykuł napisany w 2005 roku z okazji Jubileuszu 60-lecia Szkoły